“අප”නගරයේ ප්‍රාදේශීය ගුවන්තොට සිට නගරය වෙතට දුර ගෙවා දමන්නට පොඳු ගමන් සේවාවක් තොරා ගන්නට සිත්විය. ඇය වෙතට දන්වමින් එහි ගෙන්වා ගැනුමට වඩා එය වඩාත් සුදුසු වේයැයි සිත්විය. තම වෘතියට මහත් සේ ප්‍රියකල ඇගේ කාලය සමගද මනා කලමනාකරනයකින් හැසිරීමට වඩාත් කල්පනාකරී වියයුතු බව මා තීර්නය කර තිබිනි. පෙර වාරයේදී මා හැදෑරුම් ආයතනයේ දේශනවලට වූ බැදීම සමග ඇගේ කාලය ලබා ගැනීමට කිසියම් විනයක් පැමිනිය මුත් මේවර මා පූර්ණකාලීනව නිදහස් බැවින්ම වඩා කල්පනකා කාරී වියයුතු බව තීර්නය කර තිබිනි. නගරයට වන දුර අතර බොහෝ දුර ප්‍රමානයක් ගෙවී යන්නේ විශාල වගා බිම් අතරින් වීම මහත් සැහැල්ලුවකි. “ඔබ සාදරයෙන් පිලිගනිමි.” මොබයිලය වෙතට පැමිනි කෙටි පනිවිඬ මා සිත තුල විමතියක් අවදිකරවන්නට සමත්විය. සමහර විටක ඇය අනුමාන කලා විය යුතුය. කෙටි විරාමයකට පසුව් ඇය නැවත එම පනිවිඬයම යොමුකර තිබුනේ තවත් අදහසක් එක් කරමිනි. “එය හුඳු අනුමානයක් පමනක්ම නොවේ. ඔබ නගරය වෙතට ආසන්න වෙමින් ඇති බවට මා සිතට බලවත් විස්වාසයක් පැමිනි නිසා මෙය සටහන් කලෙමි. මම නිවැරදිද?” තවදුරටත් ඇය නොසංසුන් බවට පත්කිරීම සාධාරන නොවන බවට මම තීර්නය කලෙමි. “ඔබ නිවැරදියි. මම -අප- වෙතට පැමිනෙමින් සිටින්නෙමි. කරුනාකර උරණ නොවන්න. ඔබගේ කාලය අපතේ හැරීම නොකල යුත්තකි බව මගේ අදහස වූ බැවින් නොදන්වාම පැමිනුනෙමි. ඉදිරි පැය කිහිපය තුල මට නගරයට පැමිනෙන්නට හැකි වනු ඇත. තාවකාලික නවා තැනක් වෙන්කරවා ගෙන සෑදෑවේම සුපුරුදු අවන්හලේදීම රාත්‍රී ආහාරය සදහා හෝ ඔබට විවේකනම් පමනක් ඊට පෙර නගරයේ උද්‍යානයේ කෙරවල වන සුපුරුදු අප අසුනේදීම ඔබව හමු වන්නට කැමැත්තෙමි. ඔබගේ සැලසුම මට දන්වන්න.” තරමක් දිග සටහනක් ඔස්සේ පිලිතුරු සපයන්නට මම කටයුතු කලෙමි. “ඉදිරි දෙපැය තුල මා ඔබට සැදෑව පිලිබදව සැලසුම දන්වන්නම්. ඔබව සතුටින් පිලිගනිමි.” ඇයගේ පිලිතුර මහත් සැහැල්ලු සහනශීලි බවක් වෙතැයි මට හැගිනි. එක් ඇථයකින් ජීවිතයේ හමුවූ අපූරුතම මිතුරියක් නැවත හමුවෙමින් තිබේ. තවත් අර්ථයකින් මේ ජීවිත සංචාරයේදී බුද්ධි ලොවට මට කල හැකි අපූරුතම සත්කාරයට පිවිසෙමින් සිටින්නෙමි.
නගරයට මදක් වන්නට යාබදව පිහිටි තාවකාලික නවාතැන්පලක් වෙන් කර ගන්නට නගරයේ පිහිටි තොරතුරු කාර්යාලයේ සහයෝගය නිසා වඩත් පහසු විය.මීට ඉහත වාරයේදී සේවය කල හැදෑරුම් ආයතනයට ආසන්නව පිහිටි එම ස්ථානය වඩාත් හුරු පුරුදු බවක් ගෙන ඒම වඩාත් සහනශීලී බවක් දනවන්නන්ක් විය. කෙටි විවේකයකින් අනතුරුව නගරය වෙතට යන්නට සූදානම් වීමි. පෙර සැදෑකාලය නිසාමදෝ උද්‍යානයේ වැඩි කලබල බවක් දක්නට නොවිනි. උද්‍යානයේ වූ සුපුරුදු සැකසුම එලෙසම නිසාදෝ මහත් සුපුරුදු බවක් ගෙනෙන සුලු විය. අප කවදත් ප්‍රියකල උද්‍යනයේ කෙරවලටට වන්නට පසකින් ගලායන ගංගා ඉවුරට වන්නට පිහිටි අසුන නිදහස්ව පැමිනීම බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින්නාක් සේ දැනිනි.
“ඒ කියන්නේ අපි නැවත හමුවේලා..” පරිසරය සමග දැහැන්ගත වූවාක් මෙන් සිටි මා හට ඇයගේ පැමිනීම නොහැගිනි. අසුනෙන් නැගි සිටි මම ඇයට අසුන් ගන්නට ආරාධනා කලෙමි. මහත් ලෙන්ගතු ආචාරකිරීමකින් අනතුරුව ඇය ආ ගිය තොරතුරු බොහෝ දෑ අසන්නට පටන් ගත්තාය. අතොරක් නැතිව ගලා යන දෙබස් අතර මා රැගෙන විත් තිබූ පොත් පත් කිහිපයක් හා ඡ්ඪ් කිහිපය ඇය වෙතට පිරිනැමු වෙමි. ඇය මහත් සතුටින් පිරී ඇත්තා සේය. මෙතෙක් හමුව තිබූ බොහෝ බටහිර තරුනියන්ට වඩා ඇය වඩාත් සංවේධී බවක් ඇත්තියක් වීම මා වඩාත් සිත්ගත් කාරනාවක්ව තිබිනි. ඇය මෑතදී අවසන් කල හැදෑරූම් වැඩසටහනේදී ලත්, අප පෙර සිටි සමහර ස්ථාවරයන් වෙනස්කරවන නව දැනුම් තොරතුරු පැහැදිලි කරන්නට ඇයට මහත් සේ අවශ්‍යව තිබිනි. අප අවසන් නොකල සටහන් පෙල වෙතට ඇය ගෙන විත් තිබූ නව වෙනස්කම් පැහැදිලි කරන්නට අවශ්‍යව තිබිනි.ආශ්‍රමය හා ඔබ්බෙන් පිහිටි ගම්මානය, ඔවුන්ගේ ජීවන තොරතුරු පිලිබදව පැහැදිලි කරගන්නට මහත් උනන්දුවකින් ඇය උත්සාහ කරන්නට විය. ඇයගේ දැඩි උනන්දුව අතරමදී තාවකාලිකව නතරවූ සටහන් පෙල වඩාත් අපූර්ව ලෙසට ඉදිරියට ගෙන යන්නට මාතුලවූ උනන්දුව වඩ වඩාත් අවදිකරවන්නන් සේ දැනිනි.
– Siriwansa
