” මිනිස් ජීවිත හා නිරෝගීතාවය අතර සීමාව නෙක ඖෂද හා තාක්ෂනික උපකරන බවට පත්වෙමින් වෙළඳ ආධිපත්‍ය විසින් වේගයෙන් ඩැහැගනිමින් ඇති බව හදාරන්නන්ගේ දැඩි අවධානය දිනා ගන්නා කාරනාවක් බවට පත් වෙමින් තිබෙනවා. අත්පත්කරගනිමින් සිටින දියුනුවත්, එම දියුනුව වෙළඳතාම කරනය විසින් භ්‍යානක ලෙසට තරගකාරීව අත්පත් කර ගැනීමත්, ඒවා පාලනයට ජාත්‍යන්තර මෙන්ම රාජ්‍ය මට්ටමින් පැමිනිය යුතු පාලනයන්, නීතීන් , රීතීන් මන්දගාමී වීම සංකීර්න ගැටලු මතුකරමින් තිබෙනවා. නිරෝගීබව අර්ථ දැක්වීම, ලොසින්ජරයක් අර්ථ දක්වන්නට වැනි සරල මට්ටමක වෙළඳ අර්ථයකින් පාලනය නොවිය යුතුයි.
කාබන් ගැටලුව වැනි සමස්ථ මිනිස් ශිස්ඨාචාරයම පාලනය කරන ගැටලුවක් බවට හඳුනා ගනිමින් පාලනය නොපැමිනීම තවත් ආපසු හැරවිය නොහැකි අභියෝගයක් වේවි”. ඇය වඩ වඩාත් විෂයේ භාහිර සීමාවේ ගැටලු ඉස්මතු කරමින් සිටී. ලැබෙන සෑම ඊමේලයකම අඩංගුවන්නේ “ගනු දෙනු” කලාව ජාතික , ජාත්‍යයන්තර සීමාවන් පමනක් නොව මිනිස්, සත්ව නැතිනම් ජීවවිද්‍යාත්මක සීමාවන් ද පසුකරමින් නිදැල්ලේ හැසිරෙන්නට පටන් ගෙන ඇති බවකි. ඇය වැඩි දුරටත් යෝජනා කරන්නේ ” ඔබ කියනා ආශ්‍රමයට ඔබ්බෙන් වන හුදකලා ගැමි යන්ගේ සංස්කෘතික රටාවල මේ සදහා පරිසරයට බැඳුන, සරල පිලිතුරු රටාවන් තවමත් භාවිතාකරමින් සිටිනවා විය යුතුයි. දියුනු මට්ටමේ යැයි අප සලකන බොහෝ දැනුම් භාවිතාවන් දීර්ඝකාලීනව සිදුකරමින් සිටින වෙනස් කම් ගැන නැතිනම් හානීන් ගැන අප ඇති තරමට අසංවේධී වී සිටීම අපේ හැදෑරීම් වලට ඉතා වැදගත් නව දිශාවක් වේවි. සමහර පර්යේක්ෂන වාර්ථා වෙළඳ ආයතනයන්ගේ ආධිපත්‍ය යටතේ කොතරම් සූක්ෂම ලෙසට සඟවමින් සිටිනවාද දැන ගැනීම ඔබව පුදුමටය පත්කරාවි.” ඇයගේ හැදෑරුම් නිවාඩුවේ අවසාන දින කිහිපයවන විට දෛනිකව ඊමේල කිහිපය බැගින් තොරතුරු හා උපුටන එවන්නට වෙන්කර තිබිනි. අමහර කාරනා පිලිබඳව වැඩිදුර තොරතුරු අන්තර්ජාලය ඇසුරින් සකස් කරන්නට පවරා තිබීම ද තරමක සහනයක් විය.
– siriwansa