තවත් මද වෙලාවක්ගත වෙන විට අප විශ්වවිද්‍යාලයේ පරිගණක පීඨයේ ප්‍රධාන පිවිසුමවෙත ලගා විනි.අප බස් රථයේ වූ සහය නිලධාරිනිය දන්වා සිටියේ බීටව පැලද ගන්නා ලෙසත් බීටාව විසින් ලබා දෙන ශ්‍රව්‍ය උපදෙස් කෙරෙහි නිතරම අවධානයෙන් සිටින ලෙසත් අවට පරිසරයේ වන යම් යම් දැ විසින් බීටාව සමග එක්ව ලබ දෙන උපදෙස් පිලිබදවද කල්පනාකාරී වන ලෙසත්ය. අවසානයේ බස් රථයේ ප්‍රධානදොර‍ටුව අසලදී සියල්ලන්ටම සුබපතුම් පතමින් ඇය අපගෙන් සමුගත්තාය.
ජීවිතයේ ප්‍රථම වරට නිදහස් බුද්ධි අවකාශයේ දොරකඩට පැමින සිටින්නෙමි. සිත මහත් සතුටින් පිරී යන්නාසේ හැගන්නට විය. පාසැල්වියේදී බිද්ධි පරිනාමය විෂය යටතේ හැදැරූ දශක කිහිපයකට පෙර උසස් අධ්‍යපනය යනු ආඩම්බරය සදහා , උසස් රැකියාවක් සදහා , කැපී පෙනීම සදහා වැනි ප්‍රාථමික කාරනා සදහා විනැයි කාරනය හදිස්සියේ මතක්වීමෙන් සිත තුල මද කනගා‍ටුවක් ඇතිවූයේ එවැනි දීර්ග කාලයක් පෘතුවි තලය මත බුද්ධි ගමන අවගමනය නොවුනේනම් මේ වන විට මිනිස් වර්ගයා මීට වඩා තෙගුනයක පමන ඉදිරියකින් සිටින්නට හැකිවනු ඇති බවට ඊලග පරිච්චේදය තුල විස්තරකර තිබූ බැවිනි. බස් රථ දොර‍ටුවෙන් බසිනවාත් සමග අමතර වෑයමනින් තොරව අප 50 කට ආසන්න පිරිස දෙදෙනා බැගින් වූ පෙලක ප්‍රධාන දොර‍ටුව දෙසට ගමන් කරන්නට වුනි.
මද කදුගැටයක් මත පිහිටි විශාල තැනිතලාවක් මත එය පිහිටා ඇත.සමාන්තර දුරකින් පිහිටි ඉම සලකුනු හැරෙන්නට වෙනත් කිසිදු බාදකයකින් එම භූමිය සෙසු ලෝකයෙන් වෙන්කර නොතිබුනාය. ඝන දැවයෙන් නිමකරන ලද ඉන්දියානු සාම්ප්‍රධායික තොරණකින් පිවිසුම් ස්ථානය පමනක් වෙන්කර දක්වා තිබිනි. එහි ඉහලින්ම මෙම ආයතනයේ නිලනාමයට යටින් භාවිත නාමය සදහන්ව තිබුනේ “බුද්ධියේ තෝතැන්න” ලෙසය. එතැන් සිට මීටර සියයක් පමන වන තෙක් පිහිටා ඇත්තේ විශාල අර්ධ කවාකාර වීදුරු කුටියකි. පෙරකී පිවිසුම් දැව දොර‍ටුවත් එම වීදුරු කුටියත් අතර වන හිඩසෙහි දෙපසම පිහිටි විශාල දැන්වීම් පුවරුවල මෙසේ සටහන්ව තිබිනි.” ඔබ සැම සාදරයෙන් පිලිගනිමු. ඔබ පිවිසෙමින් සිටින්නේ පෘතුවි බුද්ධි ආකෘතියේ දෙවන තලයටයි.ඔබගේ පිවිසුම මෙවැනි උදාහරනයකින් පහදා දෙන්නට මම කැමැත්තෙමි.එනම් ඔබගේ පෘතුවි සංචාරය රසවත් කෑම වේලක් නම් හුදෙක් රසවිදින්නන්ගේ තත්වයේ සිට එහි “රෙසිපිය” හදාරන්නන්ගේ තත්වයට ඔබ පත්වෙමින් සිටී. කෙටි කලකින් “එය ” වඩාත් රසවත් හා ගුනවත් බව සදහා සංසෝදනය කරන්නෝ බවට ඔබලා පත්වීම මගේ ආදරනීය පැතුමයි. සැ.යු. ඔබේ ටිටාව නිවැරදිව පැලදගන්න. සම්පූර්නයෙන් සංක්‍රීයව තබා ගන්න. ස්තුතියි. මම ටීටා”
– Pubudu Siriwansa
