“තොරතුරු තාක්ෂනය ආශ්‍රිත හැකියාවල් මිනිස් බවට එරෙහිවෙමින් තිබේද? ගුවන් විදුලිය නැතිනම් රූපවාහිනිය ප්‍රමුක යුගවල තිබුනාට වඩා අද අප වඩාත් දරුනු මිනිස් ක්‍රියාකරකම් අත්විඳින්නට සිදුව නැතිද?” උදෑසන දේශන මාලවේ දී ප්‍රශ්න අඩ හෝරාවේදී ටුවිටර් කර තිබූ ප්‍රශ්නයක් විය. සමහර විට ඊයේ දිනයේ ලොව ප්‍රධාන නගරයක සිදුවූ ව්‍යසනය මේ වන් ගැටලුවක් විමවසන්නට වඩාත් බල කරවන්නට ඇත. ” මම් හිතන්නේ පිලිතුර දෙයාකාරව සපයන්නට හැකියි. පලමුකොට මිනිස් වර්ගයා කවරාදාක හෝ අත්විඳ නොමැති තරම් තම අත්දැකීම් එකිනෙකා අතර බෙද හාදාගන්නට හැකිව තිබෙනවා. ඉතිහාසය පිලිබඳ සමහර සටහන් වලට පැමිනෙන අධිපති මතවාදය වැනි ස්වභාවයන් තවදුරටත් වලංගු කර නොගැනීමෙ හැකියාව තොරතුරු යුගයේ මිනිසාට කවරදාටත් වඩා ලැබී තිබෙනවා. අනෙත් අතින් කවරදාටත් වඩා මිනිසුන් අතරට තමන්ගේ සැබෑ ස්වභාවයන්ද ගලා එමින් තිබෙනවා. පෙර යුගයේ මුහුදු, කඳු හෙල්, ඝන වනාතර වැනි බාදකයන් ගෙන් සීමාකර තිබූ ඔවුනගේ ප්‍රාදේශීය ස්වභාවයන් පහසුවෙන් හා සරලව විවෘතකර දමන්නට හැකිව තිබෙනවා. -මිනිස් වර්ගයා සතු දේවත්වය මෙන්ම ම්ලේච්චත්වයද කවරදාටවත් වඩා පහසු වෙන් එකිනෙක හමු වෙමින් තිබෙනවා- වඩාත් අරලව පවසන්නේ නම් විශ්ව මිනිස් සංස්කෘතියකට ක්‍රමයෙන් අප ගමන් කරමින් සිටිනවා”. පිලිතුර වඩා දෘඩ වැඩි දැයි සැකයක් නොපැමිනුනාම නොවුනද එම සිතුවිල්ල අමතක කර දමන්නට තිරනය කලෙමි.
“ඉදිරි දෙදින තුල අපට නැවත හමුව්න්නට හැක” සිත් ප්‍රබෝධකරවන එන පනිවිඩය නව ජීවයක් රැගෙන පැමින තිබුනි. දහවල කාලයේ පොත්හල් කිහිපයකට ගොඩ වදිමින් අවශ්‍ය සටහන් කඩදාසි හා අවශ්‍ය පොත්පත් කිහිපයක් මෙන්ම ඉතා පැරනිව තිබූ රෙකෝඩරය වැනි තාක්ෂනික උපාංග අඩු පාඩු කිහිපයක්ම වෙනු වෙන් කාලය ගත විය. නගරයේ පුස්ථකාලයෙන් ඇනවුම් කරතිබූ දුර්ලභ පොත් පත් උපුටන විශාල ප්‍රමනයක් ලබා ගන්නට යෙදිනි. ගෙවී ගිය විරාම කාලය අභ්‍යන්තර අදහස් උදහස් වෙතටද බලවත් වෙනස් කම් ගෙනවිත් තිබිනි.රාත්‍රී ආහාර වේල සදහා සුපුරුදු අවන්හල වෙතට වෙතට යන්නට සිත් විය. එහි පරිසරය මෙන්ම සුපුරුදු සුහඳ බව එලෙසමය.
– siriwansa
